François Perrier - Aeneas and the Cumaean Sibyl
Na enige tijd kwamen we aan op de kust van het Euboïsche Cumae. Daar
ging ik op zoek naar de vertaalster van de stem van Apollo: de Sibylle.
Bij de tempel van deze god bleef ik even staan om de deuren te
bewonderen. Ze waren gemaakt door Daidalos. Deze man was, na het labyrint van
koning Minos met vleugels, bijeengebonden met was, te zijn ontvlucht, op deze zelfde
kusten neergestreken. Hier had hij deze tempel gebouwd.
Terwijl ik zo stond te mijmeren hoorde ik plots de stem van de Sibylle.
Ze zei, dat ik beter zeven jonge stieren en evenveel mooie schapen kon offeren
dan daar zo maar te blijven staan dromen.
Ze had gelijk. Meteen liet ik de mannen doen wat ze had gezegd.
Onderwijl volgde ik haar de Euboïsche rots in alwaar ze de orakels zou
raadplegen.
Hier vertaalde zij de stem van de grote Apollo. Terwijl de godheid bezit
van haar nam, veranderde haar hele voorkomen. Haar haren gingen overeind staan,
haar ademhaling werd dieper en ze leek wel te groeien. Haar stem werd haast goddelijk.
De god sprak door haar over nog meer oorlog, dreiging van de kant van Hera en
over een vrouw. Ik zou het huwelijk opnieuw aan moeten durven, niet voor
gevaren moeten wijken, maar moed tonen, want leed dat men vreest is erger dan
het leed zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten