Veerman van de Acheron

Βαρκάρη του Αχέροντα

Σ΄ έχουν ξεδιαλεγμένο

Να ΄χεις μολύβι στην καρδιά

Στα μάτια νυχτερίδες

Κι όσους ρωτoύν για συγγενείς

Να λες πως δεν τους είδες

Ήρθα κι εγώ ένα πρωινό
Που 'χαν τα χόρτα πάχνη
Μήτε στη βάρκα να ανεβώ
Ούτε για να ρωτήσω
Στην όχθη μόνο να σταθώ
Και να σου τραγουδήσω

Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά
Κι οι πέτρες έχουν γένια
Έχεις κι εσύ κακόμοιρε
Κουπιά σε μαύρα χάλια
Που μόλις πέσουν στο νερό

Λιώνουν σαν παξιμάδια.

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

Veerman van de Acheron
ze hebben je voorbeschikt
om lood in het hart te hebben
vleermuizen in de ogen
allen die vragen naar hun naasten
zeg jij dat je ze niet gezien hebt.

Maar ik kwam op een morgen
waarop het gras berijpt was
noch stapte ik de boot in
noch vroeg ik ergens om
ik sta alleen op de oever
om een lied voor jou te zingen.

De mier draagt een bril
en de stenen hebben baarden
en jij ongelukkige hebt
roeiriemen in zwarte drek
die zonet neerkwamen in het water
ze smelten als beschuitkoekjes

Toteninsel - Arnold Böcklin (fragment)