BIJ KIRKE

Circe Offering the Cup to Odysseus
John William Waterhouse

Veel bezoek gehad vandaag. Zo zie je nooit iemand, zo komen ze ineens de hele dag door aan je deur.
Vanmorgen vroeg kwamen de eersten. Ineens stond daar een stelletje kerels voor mijn deur. Ik liet ze binnen. Ze ploften neer op mijn mooie stoelen en zaten verlekkerd naar me te kijken. Ik vroeg: “Willen jullie wat drinken, jongens?”, en gaf ze warme, zoete wijn met specerijen. Ze slobberden het naar binnen, gelijk varkens. Ze stonken ook naar varkens, bah! Een paar lieten er een hele harde boer. Heel ongemanierd.
Toen was het tijd voor een spelletje. Ik liet ze diep in mijn ogen kijken en zei: “Als ik je met mijn staf aanraak, verander je in een varken.”
Na het aantikken begonnen ze te knorren en op handen en voeten te kruipen. Er waren er ook een paar die gelijk met hun neus op mijn vloer begonnen te wroeten.
Ik heb ze meteen maar in een achterafkamertje opgesloten, anders zouden ze de hele tegelvloer onderkwijlen.
Als het nou lekkere mannen waren geweest, dan was het natuurlijk andere koek. Dit waren echter domme, onbehouwen, geile kerels. Ze verdienden het om gevarkend te worden.
Een paar uur later weer bezoek. Dit keer slechts één man.
Zag er niet onaardig uit, beetje smerig, maar onder die vieze kleren toch een lekker kontje. Wassen en scheren en hij zou er best mee door kunnen gaan.
Ik liet hem zitten op één van mijn mooiste stoelen en gaf hem ook warme wijn te drinken. Hij proostte en nipte van de wijn.
Hmm, hij had manieren!
Nadat hij zijn beker had leeggedronken, vond ik het weer tijd voor een spelletje. 
Ik speel nu eenmaal graag spelletjes. 
Zou hij ook een varken moeten worden, of toch een ander dier? Eerst maar eens een varken, dan kon ik hem nadien wel weer een ander dier laten worden.
Ik liet hem diep in mijn ogen kijken en tikte hem aan met mijn staf, maar hij werd geen varken, hij greep zijn zwaard en sprong op me af.
Behendig dook ik onder het zwaard door. 
Cursusje zelfverdediging ooit gevolgd. Altijd handig voor een vrouw alleen!
Dit was een man met een zwaard, een man waar ik rekening mee moest houden. Zo iemand kun je maar beter te vriend houden. Of…, nog beter, als minnaar. 
Wel eerst wassen en scheren natuurlijk.
Ik vroeg hem wie hij was en waar hij vandaan kwam, en ik probeerde hem mijn bed in te lokken. Dat wilde hij wel, maar op één voorwaarde: ik moest hem plechtig beloven geen onheil meer tegen hem te beramen.
Dat beloofde ik hem. Vervolgens liet ik Odysseus, zo heette hij, uit Ithaka, daar kwam hij vandaan, door een paar bedienden schoonboenen in een grote badkuip. En scheren, uiteraard. Straks, als hij uit bad is, gaan we samen eten. Ik heb de tafel al laten dekken.
En daarna...
Heerlijk, een man die weerstand biedt!