NAUSIKAA

Jan Styka - Odysseus en Nausikaä

Vannacht had ik zo vreemd gedroomd. Ik droomde dat een dienares aan mijn bed stond, die me zei, dat ik een slons was en daarom snel m’n kleren moest gaan wassen. Als zelfs een dienares zegt dat je een slons bent, dan ben je ook een echte slons. En zo’n dienares vertelt dat natuurlijk weer tegen een andere dienares, die vertelt dat vervolgens weer tegen nog meer mensen en voor je het weet denkt iedereen hier dat je een slons bent. Dat mag dus niet. Daarom besloot ik daar wat aan te doen. Ik zou zelf de was gaan doen. Dan zouden anderen zien dat ik ijverig aan het wassen was, die zouden dat weer tegen anderen zeggen en vervolgens weet iedereen dat ik ijverig ben.
Dus ik naar m’n pa om de kar te vragen. Die stond nog bij de haard bij m’n ma. Mijn ma was aan het spinnen. Dat doet ze altijd, anders denken de mensen dat ze lui is. En m’n pa stond op het punt naar de dagelijkse vergadering te gaan. Dat doen de edelen hier echt elke dag, anders denken de mensen dat ze lui zijn. Niet dat ze zoveel moeten bespreken, maar het is het idee.
Maar goed, ik had dus m’n pa gevraagd om een ezelskar voor mijn vuile kleren. Het waren er echt heel veel. Ik zou die van hem ook meteen wassen, anders zouden de mensen denken dat hij een vuilak was.
Ik vertelde hem niet dat ik de was ook wilde doen met het oog op een eventuele ontmoeting met m'n aanstaande, om een goede indruk op hem te maken. Je weet tenslotte maar nooit wanneer je die voor het eerst ontmoet.
Ik dus even later op weg met een volle kar. M’n ma had een heleboel lekkere hapjes gemaakt. Die namen we mee. En ook een bal. Dan hadden we ook wat te doen als de was lag te drogen. Als je dan gaat liggen pitten, zeggen ze dat je lui bent.
Bij de rivier deden we de was en legden die te drogen. Daarna moesten we onzelf wassen, anders zeggen de mensen dat we stinken.
Daarna gingen we met de bal spelen. Een van die mutsen gooide de bal heel hoog over me heen, ik kon hem niet meer pakken, dus ik er gillend achteraan. Zie ik daar ineens een piemelnaakte vent uit de bosjes komen. Meiden gillend er vandoor. Maar ik bleef uit nieuwsgierigheid staan. Zo vaak zie ik geen naakte man. Jammergenoeg bedekte hij z’n handel met een tak.
Hij sprak me aan, dacht dat ik een godin was en zei dat ik mooi was.
Zo vaak zeggen ze dat niet tegen me. Meestal zeggen ze alleen achter je rug om lelijke dingen over je.
Uit zijn woorden kon ik opmaken dat hij een wijs man was, veel gereisd had en veel had meegemaakt. Nu zag hij er nog uit als een sloeber, maar eenmaal gewassen en gekleed zou hij best voor een prins door kunnen gaan. Hij zou best wel een goede partij voor me kunnen zijn. Dat zou iedereen wel vinden.
Ik besloot hem te laten wassen, kleden en voeden. Daarna kon hij mee naar de stad.
Nadat hij zichzelf gewassen had; hij wilde zich niet laten wassen, aangekleed was en had gegeten, gingen we terug naar de stad. De spullen lagen inmiddels allemaal al op de wagen.
Onderweg vertelde ik hem over onze stad. Dat die omringd is door een hoge muur, een mooie toegankelijke haven heeft waar sierlijke schepen liggen en dat er een plein is met een prachtige Poseidontempel. Verder vertelde ik hem over mijn vaders paleis. Dat het heel anders is dan de andere huizen. Ik vertelde hem ook over ons volk. Dat wij een zeevarend volk zijn, geen krijgsvolk.
Toen we dicht in de buurt van de stad waren, bij de boomgaard van mijn vader, liet ik hem daar wachten totdat hij zeker wist dat ik thuis was. Dan pas mocht hij naar mijn vaders paleis komen, dat hij makkelijk zou herkennen.
Anders gaan de mensen maar roddelen. Want het hoort niet dat een ongetrouwd meisje met een vreemde man samen is. Dan noemen ze die een hoer.
Hij begreep het en bleef daar achter.
Eenmaal terug in het paleis ging ik meteen naar mijn kamer. Daar gaf mijn verzorgster, Eurymedusa, nadat ze de haard aangemaakt had, mij een bord avondeten.
Ik hoop maar dat hij snel komt. Hihihi.