Hermes kwam mij onverwachts opzoeken. Hij kwam me vertellen dat het de wens van Zeus was, dat ik Odysseus zou laten vertrekken.
Dan kan ik twee dingen doen. Het bevel van Zeus negeren en een hoop narigheid krijgen of doen zoals Zeus had opgedragen en ook een hoop narigheid krijgen.
Ik kon niet anders dan Odysseus laten gaan en dan het liefst maar zo snel mogelijk. Hij moest meteen beginnen met het vlot te maken. Ik zocht een bijl en ging, met pijn in mijn hart en tranen over mijn wangen, naar hem toe om hem het nieuws te vertellen.
Ik vond hem aan het strand, treurend over de zee starend, op het plekje waar hij altijd zat. Hij schrok toen hij mij, in tranen en met verwarde haren, zag aankomen. Maar het had ook kunnen zijn, omdat ik een bijl in mijn hand had.
Ik vertelde hem, dat ik hem liet gaan. Hij vertrouwde het niet helemaal. Hij dacht, dat ik wat kwaads in de zin had.
Ik stelde hem gerust, de boef, en streek over zijn haren. En ik beloofde plechtig op het water van de Styx, dat het geen noodlottig plan was, wat ik tegen hem beraamde. Ik zei dat het de wil van de Olympische goden was, waaraan ik moest gehoorzamen en dat ik hem zou helpen een vlot te bouwen.
Ik zal hem helpen zoveel ik kan. Mijn hart is immers niet van ijzer, maar vol deernis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten