Het werd al
schemerig. Ik nam Odysseus mee naar mijn huis en zette hem een maaltijd voor.
Zelf had ik niet zoveel eetlust. Ik nam alleen maar wat nectar en ambrozijn.
Arme Odysseus, hij wilde zo graag naar huis. Als hij toch eens wist hoeveel ellende hem nog te wachten stond, zou hij dan toch niet liever hier willen blijven? Ben ik niet veel mooier dan zijn vrouw? Sterfelijke vrouwen kunnen nooit zo mooi zijn als godinnen.
Maar nee, hij wilde terug naar haar. En het kon hem ook niet schelen hoeveel ellende hij onderweg nog zou moeten doorstaan, want hij was wel wat gewend.
De volgende morgen nam ik hem mee naar het uiterste deel van mijn eiland, daar waar de hoogste bomen staan. Nadat ik hem had gewezen welke hij het beste kon kappen, ging ik naar huis terug om nog wat ander gereedschap en doek voor een zeil te zoeken.
Op de vierde dag had hij het vlot voltooid. Die nacht sliep hij voor het laatst naast mij in mijn bed. Nog eenmaal zijn omhelzing, zijn lichaam tegen het mijne, zijn lippen, zijn huid, zijn…
De dag daarna vertrok hij. Ik gaf hem een grote zak met wijn, een nog grotere zak met bronwater en voldoende proviand voor de lange reis mee. Verder zorgde ik voor een gunstige wind.
Daar ging hij. Terug naar zijn huis, naar zijn vrouw.
Houden van is niet iemand tegen diens wil vasthouden.
Houden van is ook kunnen loslaten.
Dag Odysseus, vaarwel!
Arme Odysseus, hij wilde zo graag naar huis. Als hij toch eens wist hoeveel ellende hem nog te wachten stond, zou hij dan toch niet liever hier willen blijven? Ben ik niet veel mooier dan zijn vrouw? Sterfelijke vrouwen kunnen nooit zo mooi zijn als godinnen.
Maar nee, hij wilde terug naar haar. En het kon hem ook niet schelen hoeveel ellende hij onderweg nog zou moeten doorstaan, want hij was wel wat gewend.
De volgende morgen nam ik hem mee naar het uiterste deel van mijn eiland, daar waar de hoogste bomen staan. Nadat ik hem had gewezen welke hij het beste kon kappen, ging ik naar huis terug om nog wat ander gereedschap en doek voor een zeil te zoeken.
Op de vierde dag had hij het vlot voltooid. Die nacht sliep hij voor het laatst naast mij in mijn bed. Nog eenmaal zijn omhelzing, zijn lichaam tegen het mijne, zijn lippen, zijn huid, zijn…
De dag daarna vertrok hij. Ik gaf hem een grote zak met wijn, een nog grotere zak met bronwater en voldoende proviand voor de lange reis mee. Verder zorgde ik voor een gunstige wind.
Daar ging hij. Terug naar zijn huis, naar zijn vrouw.
Houden van is niet iemand tegen diens wil vasthouden.
Houden van is ook kunnen loslaten.
Dag Odysseus, vaarwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten