Twee
dagen en twee nachten zwom ik, gedreven door pure wilskracht en adrenaline,
stevig door. Toen de zon op de derde dag opkwam, ging de wind liggen en tot mijn
vreugde zag ik, dat ik al dichtbij de kust was. Nog harder zwom ik door,
verlangend naar vaste grond onder mijn voeten. Ik kwam steeds dichter en dichter
bij de kust en zag…
Daar waren alleen maar scherpe, puntige rotsen. Geen plek om aan land te komen. Bovendien liep ik het risico door de sterke branding te pletter te slaan op die klippen. Een zware golf dreef mij al die kant op. Net op tijd kon ik met mijn beide handen een rotspunt grijpen, anders zouden zeker al mijn botten in mijn lijf gebroken zijn. Nadat de golf verdwenen was, liet ik los en liet mij weer wat verder naar zee drijven. Door de scherpe rots waren mijn handen helemaal open geschaafd.
Ik zwom meer zijwaarts, speurende naar een plaats waar ik aan land zou kunnen komen. Misschien zou er verderop wel een zandstrand zijn.
Na enige tijd ontdekte ik de monding van een snelstromende rivier. Luid smeekte ik de onbekende god van die rivier mij veilig aan land te laten komen. Mijn smeekbede werd verhoord en ik zwom veilig de monding van de rivier binnen waar ik niet veel later, snakkend naar adem, aan land ging.
Ik wierp daar meteen de sluier van Leukothea terug in zee en zocht een plekje om te rusten en op krachten te komen. Dat vond ik een eindje verderop onder een duindoorn en een olijfboom.
Nu lig ik daar, met bladeren bedekt tegen de kou. Ik heb overal spierpijn, gezwollen ledematen en een barstende koppijn.
Ik wil nu nog maar één ding: slapen.
Daar waren alleen maar scherpe, puntige rotsen. Geen plek om aan land te komen. Bovendien liep ik het risico door de sterke branding te pletter te slaan op die klippen. Een zware golf dreef mij al die kant op. Net op tijd kon ik met mijn beide handen een rotspunt grijpen, anders zouden zeker al mijn botten in mijn lijf gebroken zijn. Nadat de golf verdwenen was, liet ik los en liet mij weer wat verder naar zee drijven. Door de scherpe rots waren mijn handen helemaal open geschaafd.
Ik zwom meer zijwaarts, speurende naar een plaats waar ik aan land zou kunnen komen. Misschien zou er verderop wel een zandstrand zijn.
Na enige tijd ontdekte ik de monding van een snelstromende rivier. Luid smeekte ik de onbekende god van die rivier mij veilig aan land te laten komen. Mijn smeekbede werd verhoord en ik zwom veilig de monding van de rivier binnen waar ik niet veel later, snakkend naar adem, aan land ging.
Ik wierp daar meteen de sluier van Leukothea terug in zee en zocht een plekje om te rusten en op krachten te komen. Dat vond ik een eindje verderop onder een duindoorn en een olijfboom.
Nu lig ik daar, met bladeren bedekt tegen de kou. Ik heb overal spierpijn, gezwollen ledematen en een barstende koppijn.
Ik wil nu nog maar één ding: slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten