DAPHNE AND APOLLO

Venus loved Daphne and so did Apollo 

So why can't I make myself like a tree? 

Why must I burn daily and nightly 

When nobody's running - well not after me. 

Must I wait, must I pray. 

For something good to come my way?  

Oh Daphne was stupid! 

Oh, how could she do it? 

How could she turn a prince from her door? 

'Cause if you came calling, boy I'd let you in 

But you don't come calling, not anymore. 

So I wait, and I grow old 

When I'm dead, then you'll know. 

Do you know? You know.

Daphne is een nimf uit de Griekse mythologie. In deze mythe achtervolgt Apollon deze nimf, wier naam "laurier" betekent. Ze was de dochter van Ladon (volgens andere bronnen van de riviergod Peneus) en ze had de god Apollon geminacht. Apollons onvermoeibaarheid werd veroorzaakt door een pijl van Eros, die jaloers was omdat Apollon neerbuigend over diens boogschietvaardigheden had gedaan.

Eros beweerde ook te worden geïrriteerd door Apollons gezang. Daphne smeekte de riviergod Peneos om haar te helpen en hij veranderde haar in een laurierboom, die voor Apollon heilig werd (Ovidius, Metamorphosen).

In een ander verhaal wordt verteld hoe de jonge nimf Daphne als 11-jarig meisje, op een dag door een belager verrast wordt. Het meisje verzet zich heftig, maar wordt door de man met een dolk in haar navel gestoken. Zij slaagt erin, met het mes nog in haar buik, weg te vluchten. De auteur beschrijft uitvoerig de brandende pijn die het meisje ervaart door de steek in haar navel en de wijze waarop ze met haar laatste krachten het mes langzaam uit haar bloedende navel trekt, waardoor de pijn nog erger en stekender wordt. Wanneer ze voelt dat ze langzaam wegglijdt verschijnt er een eenhoorn die de wonde in haar buik likt, waardoor deze zich sluit en heelt. Uit dankbaarheid schenken de goden op voorspraak van Daphne de eenhoorn het eeuwige leven.

Apollo jaagt op Daphne, door Giambattista Tiepolo (1743-44).