DE SCHENDING VAN HET VERDRAG, (BOEK 4)

GODDELIJKE BEMOEIENIS 

Hebe vertelt:

“Terwijl de goden beraad hielden op de Olympos, schonk ik hun bekers vol nectar.
Er heerste een grimmig sfeertje. Hera en Athena zaten vreselijk te mokken. De wapenstilstand was hen een doorn in het oog. Zij zagen niets liever dan dat Ilion met de grond gelijk zou worden gemaakt.
Zeus tergde Hera door te zeggen dat Menelaos eigenlijk gewonnen had en Helena mee kon nemen. De stad zou dan gespaard kunnen worden.
Daar waren de goddelijke dames het echter niet mee eens. Athena zweeg, maar Hera ging flink tegen Zeus tekeer. Het werd weer een knetterende ruzie waarbij ze allerlei scheldwoorden naar elkaar toe riepen.
Tenslotte begon Hera over respect voor elkaar en elkaars wil en dwong ze zo af dat ze haar zin kreeg.
Ach, Zeus wist eigenlijk wel dat de verwoesting van de stad onontkoombaar was.
Met pijn in zijn hart sprak hij tot Athena: 

< Ga met spoed naar het krijgskamp toe van Trojanen en Grieken,
om de Trojanen te laten beginnen, in strijd met de afspraak,
tegen de nu overmoedige Grieken geweld te gebruiken.>

Ik heb Athena nog nooit zo hard zien rennen.”