Hektor vertelt: “Onder luid krijgsgeschreeuw, we leken net kraanvogels, stormden wij op de ons naderende Grieken af.
We stonden zowat vlak tegenover elkaar toen mijn broer Paris naar voren trad en de tegenstanders uitdaagde een tweegevecht te beginnen op leven en dood.
Maar toen een gewapende Menelaos op hem afstormde, klaar om zich te wreken, had hij echter niet meer zoveel praatjes. Hij scheet zowat in z’n lendendoek.
Bij Apollo, wat was ik kwaad! Wat een enorme lafbek!
Ik ben enorm tegen hem tekeer gegaan. Wel een vrouw schaken, maar als het op vechten aankomt, dan durft hij niet meer.
Hij gaf me gelijk en sprak:
< Goed, als jij erop staat dat ik een tweegevecht aanga,
laat dan de andere Grieken en alle Trojanen gaan zitten
en voor een tweestrijd om Helena zelf en al wat ze rijk is
hem, Menelaos, en mij elkaar in hun midden ontmoeten:
hij die de zege behaalt en van beiden de sterkste zal blijken,
krijgt de vrouw en haar hele bezit mee naar huis. De anderen
sluiten een plechtig vriendschapsverdrag: u, Trojanen, blijft wonen
hier in het vruchtbare Troje; de Grieken vertrekken naar Argos,
’t paardenvoedende land, bekend om zijn prachtige vrouwen.>
Vervolgens trad ik naar voren en deelde ik de Grieken mede wat Paris mij zojuist had verteld.
Menelaos antwoordde dat hij het duel aan zou gaan, op voorwaarde dat mijn vader, koning Priamos, gehaald zou worden om het vredesverdrag te sluiten.
Klaarblijkelijk vertrouwde hij ons niet.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten