HET GEZANTSCHAP NAAR ACHILLES

The Ambassadors of Agamemnon Visiting Achilles,
Jean Auguste-Dominique Ingres 1801 

Achilleus vertelt:

“Samen met mijn vriend Patroklos zat ik buiten bij het vuur. Ik speelde wat op de lier die ik ooit had buitgemaakt.
In de verte zag ik een aantal mannen aankomen. Het bleken mijn oude mentor Foinix, Odysseus en grote Ajas te zijn, vergezeld door twee herauten, Odios en Eurybates.Ik nodigde ze uit bij mij te komen zitten en bood ze wat te eten en te drinken aan.
Wat was ik blij die weer te zien!
Na het maal nam Odysseus het woord. Hij bracht verslag uit van de strijd. Hoe de machtige Hektor oprukt naar de schepen en dreigt die in brand te steken en zo de Achaeërs de dood in te jagen. Hij trachtte me te overreden om weer deel te nemen aan de strijd. Want door mijn weigering daaraan deel te nemen, zouden de Grieken overwonnen worden en dat zou me berouwen.Hij herinnerde me ook nog aan de woorden die mijn vader Peleus tot me had gesproken: 

< Kracht, mijn zoon, -die zullen je stellig Athene en Hera
schenken, indien ze dat willen; maar weet de trots te beheersen
die in je hart woont. Want het is beter je vrienden te maken.
Leg dus de twist bij, waar niets dan onheil uit voortkomt; dan zullen
jonge en oudere Grieken je des te meer achting betonen. >

Vervolgens noemde hij op wat Agamemnon me zou schenken wanneer ik mijn woede zou laten varen en ik weer deel zou nemen aan de strijd: goud, paarden, vrouwen en Briseïs. En als dat me niet goed zou stemmen, dan zou ik het toch zeker moeten doen uit medelijden voor al die ander Grieken die in het nauw zijn gedreven. Of voor de eer om Hektor zelf te kunnen doden.

Aha, dus dat was de bedoeling van het ‘vriendschappelijke’ bezoek. Ze kwamen niet omdat ze mij zo graag wilden zien, nee, ze kwamen omdat ze wat van me gedaan wilden krijgen. En dan proberen ze me te paaien met mooie praatjes om te verbloemen wat ze werkelijk komen doen. En nog een beetje inspelen op mijn medelijden, schuldgevoel en eerzucht. Wat denken ze wel!
Talloze keren heb ik mijn leven gewaagd. En wat kreeg ik er voor terug? Stank voor dank. Agamemnon bleef altijd veilig in de buurt van de schepen en hield bovendien zelf het meeste van alles wat buitgemaakt werd in de oorlog. Een oorlog ontstaan vanwege de liefde voor een vrouw. Zijn Agamemnon en Menelaos de enigen die van een vrouw houden? Zeusverdomme, ik houd ook van een vrouw, van Briseïs. Is die liefde dan minder waard?
Jullie konden ook zonder mijn hulp een wal maken, een grote gracht graven en deze met palen versterken. Zoek nu dus ook maar uit hoe je verder Hektor en de Trojanen kunt afweren zonder mijn hulp.
Bekijk het maar! Sodemieter op en laat me met rust!
En wat Agamemnon en zijn geschenken betreft, nou hij weet waar hij die in kan steken!
Morgen ga ik naar huis. Jullie zouden er beter aan doen ook naar huis te gaan. Jij zeker Foinix, blijf hier bij me en ga morgen met me mee.”