APOLLO NAAR HEKTOR

Apollo vertelt:

“Hera zei me dat Zeus me nodig had.
Dat hoor ik altijd graag, dat hij mij nodig heeft. Dat voelt goed.
Ik ging meteen naar hem toe. Ik vernam daar dat ik de Trojanen mocht gaan bijstaan.
Helemaal super!

< Kom nu, neem in je hand de met kwasten bewimpelde aegis,
zwaai hem geducht heen en weer en verjaag de helden der Grieken.
Steun dan, onfeilbaar treffende god, de stralende Hektor,
wek hem tot vurige strijd op, totdat het volk der Achaeërs
weer naar de Hellespont vlucht en de ligplaats der schepen bereikt heeft. >

Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Als een speer ging ik naar de Trojanen toe.
Hektor was er niet zo best aan toe. Hij was bij bewustzijn, maar daar was ook alles mee gezegd. Hij herkende me niet, -vreemd, ik ben toch best beroemd-, maar wist nog wel wat er gebeurd was. Ajas had hem met een stuk rots neer gemept.
Ik blies hem weer nieuwe levenskracht en moed in. Ja, dat is een van mijn vele talenten. Ik heb er nog veel meer hoor. Vooral muziek. Kom maar eens een keertje naar een optreden kijken.
Ok, ok, ik wijk af van het onderwerp. Ander keertje dan maar?
Goed, on-topic dus, de Trojanen kregen aldus nieuwe moed en dreven de Achaeërs weer terug naar hun scheepskamp.”

_________________________________________________________________________________________________

 “Je zou toch eens naar een optreden van mij moeten komen. Wil je dan misschien een backstage pasje?
Wil je dan een handtekening?”