DE WROK VAN ACHILLEUS

François-Léon Benouville: de wrok van Achilles

Achilles vertelt:

“Dit is echt een klotestreek van Agamemnon.

Dat hij mij zoiets flikt, het is ongelofelijk.

Een paar weken geleden hadden we weer flink gestreden. We hadden ditmaal succes, haalden wat buit binnen en ook wat krijgsgevangenen.

Onder hen een aantal vrouwen. 

De buit werd eerlijk verdeeld onder hen die gestreden hadden.

Mij kwam toe de schone Briseïs. Nog nooit eerder had ik zo’n mooie vrouw gezien. Het was liefde op het eerste gezicht. En hoewel ze eerst vertoornd op mij was, ik was immers de geweldenaar die haar geroofd had, voelde zij al spoedig liefde voor mij. 

Aan Agamemnon werd Chryseïs, de dochter van Chryses, de priester van Apollo, toebedeeld. 

Chryses, die bedroefd was dat zijn dochter was geroofd, is naar Agamemnon gegaan om haar tegen een enorme losprijs terug te vragen. Agamemnon heeft hem uitgelachen en weggejaagd.

Daarna is Chryses zijn beklag gaan doen bij de god Apollo. Die hoorde hem aan en besloot van de Olympos af te dalen en wraak te nemen wegens de brute roof van de dochter van zijn priester. Hij zond zijn pijlen richting ons kamp. Velen werden getroffen door de pest.

Vervolgens raadpleegden we onze ziener Kalchas. Wat moesten we doen?

Kalchas deelde ons mede dat de pest zou blijven rondwaren zolang de dochter van Chryses niet vrijgelaten was. De pest was de straf voor het krenken van zijn priester.

Agamemnon was woedend. Maar hij besloot toch, wel onder druk van de massa, te zwichten en Chryseïs te laten terugkeren naar haar vader.

Maar die klootzak eiste een ander in haar plaats, als genoegdoening. Zijn oog viel op mijn Briseïs. 

Ik vermoord je, vuile klootzak van een Agamemnon. Ik trek m’n zwaard en vil je. Ze is van mij. Wie denk je wel niet dat je bent, zoon van Atreus? Ik verricht de meeste strijd. Niet jij. 

Ik ga naar huis. Ik doe in ieder geval niet meer mee. Je bekijkt het maar!”