HET VERSLAG AAN AGAMEMNON

Agamemnon vertelt:

“In spanning wachtten we de terugkeer van de mannen af. Tot onze verbijstering zagen we dat ze maar met z’n vieren waren. Wie ontbrak er? In ieder geval niet Ajas. Al van verre was te zien dat die lange er bij was. 
Foinix ontbrak.
Vol ongeduld vroegen we Odysseus verslag te doen.
Hoofdschuddend sprak hij: 

< Nee, die man wenst zijn toorn niet te blussen, maar juist des te erger

blaakt hij van woede en drift, en van jou en al je geschenken
wil hij niets weten. Hij zegt dat jijzelf met de andere Grieken
maar moet bedenken hoe je de schepen en ’t krijgsvok kunt redden.
Foinix heeft hij gevraaagd bij hem de nacht door te brengen,
om op de schepen met hem naar zijn eigen land te vertrekken,
morgen, indien hij dat wil; hij zal hem er niet toe verplichten. >

We waren met stomheid geslagen. Zwijgend en terneergeslagen zaten we daar bijeen. Wat nu?
De stilte werd verstoord door Diomedes.
Zuchtend sprak hij:

< Had maar de grote Achilles, alsof hij nog niet trots genoeg is,
nooit om verzoening gesmeekt en zo’n schat aan geschenken geboden.
Nu is zijn hoogmoed alleen nog groter geworden. We moeten
’t maar aan hemzelf overlaten of hij wil weggaan of blijven.
Hij zal pas dan de oorlog hervatten, wanneer zijn gevoel hem
daartoe van binnen uit aanspoort of als een god hem dat ingeeft. > 

We besloten om maar te gaan slapen en morgen zo goed als het gaat de strijd te hervatten.”