WAAROM PANDAROS, WAAROM?

“Ik was het niet. Het was iemand die toevallig achter me stond die het heeft gedaan.
Wie? Dat kon ik niet zien, hij stond toch achter me.
Nee?
Er vloog een meeuw over en die scheet op mij. Toen probeerde ik die meeuw uit de lucht te schieten, maar mijn pijl week af.
Nee?
Ik werd woedend omdat Menelaos dingen over mij op mijn laptop had gezien die hij niet mocht zien.
Nee?
Ik voelde mij aangevallen omdat Menelaos briesend mijn kant op liep en me bedreigde dat, indien ik niet zou vertellen waar Paris was, hij mij zou doden.
Nee?
Het was Athena die vermomd als Laodokos, de zoon van Antenor, mij opdroeg op te doen. En wat een godin je beveelt te doen, dat moet je doen.
Nee?
Het was Athena, vermomd als Laodokos, die mij in mijn oor fluisterde: “Durf jij een pijl te schieten naar Menelaos? Als je hem doodt, dan krijg je eeuwige roem van de Trojanen en een enorme schat aan goud van Paris.”
Ok, ok, ik zag dat wel zitten, roem en goud. En als iemand mij uitdaagt of ik iets durf, dan durf ik dat ook.”