Zeus vertelt:
“De Achaeërs hadden zich achter hun wal verschanst. Onder leiding van de beide Ajanten verdedigden ze zich.
Hektor en de Trojanen waren inmiddels de muur aan het bestoken met grote stenen.
Hun paarden en wagens hadden ze achter zich gelaten; die hadden nooit langs de walgracht met de staken kunnen geraken.
Mijn zoon Sarpedon vocht als een leeuw. Samen met de andere Lyciërs, waaronder zijn vriend Glaukos, stormde hij op de wal af en klom er tegen omhoog. Glaukos moest de poging staken, omdat hij een pijl door zijn arm kreeg.
Sarpedon rukte het bovenste gedeelte van de borstwering los zodat de omwalling van boven bloot kwam te liggen. Hij zou de gehele wal omgetrokken kunnen hebben als hij niet een pijl in zijn borst had gekregen. Niet dodelijk, want dat was niet volgens het plan. Gewond als hij was voerde hij de andere Lyciërs aan door het bolwerk heen te breken en op te trekken naar de schepen. Ik ben best trots op die jongen!
Het lukte hen echter niet de wal open te breken. Die eer verleende ik aan Hektor.
Met een grote steen, van onderen breed en van boven scherp, vernielde hij de poort van de wal. Toen konden de Trojanen verder optrekken naar de schepen, waar de Achaeërs inmiddels naartoe gevlucht waren.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten