Maerten van Heemskerck - Ares en Aphrodite in de val van
Hephaistos
Met verbazing zag ik hun dansen aan. Het snelle voetenwerk, de passie. Deze manier van dansen was vreemd voor mij.
Na deze
wervelende dans ging iedereen weer zitten. Opnieuw sloeg Demodokos enkele snaren
aan. Dit maal begon hij het lied te zingen van de affaire tussen Ares en
Aphrodite. Het verhaal was me bekend. Maar nog nooit eerder had ik het in deze
woorden horen weergeven.
Terwijl hij zong luisterde iedereen aandachtig toe. We waren allemaal in vervoering geraakt.
Ik zal een korte beschrijving geven van het verhaal.
Aphrodite was getrouwd met de kreupele smid Hephaistos. Hij adoreerde haar, maar zij minachtte hem. Het huwelijk was ook niet haar keus geweest, maar gearrangeerd door Zeus.
Aphrodite voelde meer voor de oorlogsgod Ares, de broer van Hephaistos. Het duurde dan ook niet lang voordat zij met Ares vreemdging. En het duurde ook niet lang voordat het opgemerkt werd. Helios, de zonnegod die alles ziet, had hun geheime ontmoetingen ontdekt. Hij vertelde het niet veel later door aan Hephaistos. Die besloot wraak te nemen. In zijn smidse smeedde hij een onverbrekelijk net om de twee bedriegers te vangen. Hierna hing hij het op rond het bed. Het onzichtbare net zou bij de eerste de beste beweging van het bed het tweetal vastsnoeren. Nadat de val geplaatst was, deed Hephaistos alsof hij naar Lemnos zou gaan.
Het tweetal dacht dat de kust veilig was en sprong meteen het bed in waar het net zich al snel om hen heen sloot. Ze zaten gevangen in de val van Hephaistos, die, zodra hij zijn vangst ontdekt had, meteen alle andere goden riep om het stel bedriegers te bespotten. “Kom kijken hoe de kreupele, langzame de allersnelste heeft weten te vangen”, riep hij.
Alle goden kwamen kijken. De godinnen niet, die bleven uit schaamte thuis.
Apollo fluisterde tegen Hermes: “Zou jij dat willen, zo gevangen bij Aphrodite liggen?”
Hermes antwoordde luid: “Echt wel. Zelfs met drie netten om ons heen en zelfs als, behalve alle goden, ook alle godinnen zouden komen kijken.”
Toen schoot iedereen in de lach, want heimelijk zouden ze allemaal wel bij Aphrodite willen liggen.
Alleen Poseidon lachte niet. Hij drong er bij Hephaistos op aan het stel los te laten en beloofde tevens ervoor te zorgen dat Ares een passende boete zou betalen aan hem.
Hephaistos antwoordde hem: “Als ik hem loslaat, gaat hij er meteen vandoor, die betaalt echt niet. Ik ken mijn broer.”
Poseidon beloofde toen dat, indien Ares niet zou betalen, hijzelf dat wel zou doen. Hij zou er borg voor staan.
Tenslotte werden ze bevrijd uit hun boeien. Aphrodite vertrok naar Paphos voor een of ander schoonheidskuurtje en Ares ging er inderdaad als een haas vandoor, ver weg richting Thracië.
Ik denk dat Poseidon uiteindelijk toch heeft moeten dokken. Ares en Aphrodite zijn trouwens nog steeds een stel.
Dit is toch een verhaal waar iedereen van smult. Een verhaal van alle tijden.
Terwijl hij zong luisterde iedereen aandachtig toe. We waren allemaal in vervoering geraakt.
Ik zal een korte beschrijving geven van het verhaal.
Aphrodite was getrouwd met de kreupele smid Hephaistos. Hij adoreerde haar, maar zij minachtte hem. Het huwelijk was ook niet haar keus geweest, maar gearrangeerd door Zeus.
Aphrodite voelde meer voor de oorlogsgod Ares, de broer van Hephaistos. Het duurde dan ook niet lang voordat zij met Ares vreemdging. En het duurde ook niet lang voordat het opgemerkt werd. Helios, de zonnegod die alles ziet, had hun geheime ontmoetingen ontdekt. Hij vertelde het niet veel later door aan Hephaistos. Die besloot wraak te nemen. In zijn smidse smeedde hij een onverbrekelijk net om de twee bedriegers te vangen. Hierna hing hij het op rond het bed. Het onzichtbare net zou bij de eerste de beste beweging van het bed het tweetal vastsnoeren. Nadat de val geplaatst was, deed Hephaistos alsof hij naar Lemnos zou gaan.
Het tweetal dacht dat de kust veilig was en sprong meteen het bed in waar het net zich al snel om hen heen sloot. Ze zaten gevangen in de val van Hephaistos, die, zodra hij zijn vangst ontdekt had, meteen alle andere goden riep om het stel bedriegers te bespotten. “Kom kijken hoe de kreupele, langzame de allersnelste heeft weten te vangen”, riep hij.
Alle goden kwamen kijken. De godinnen niet, die bleven uit schaamte thuis.
Apollo fluisterde tegen Hermes: “Zou jij dat willen, zo gevangen bij Aphrodite liggen?”
Hermes antwoordde luid: “Echt wel. Zelfs met drie netten om ons heen en zelfs als, behalve alle goden, ook alle godinnen zouden komen kijken.”
Toen schoot iedereen in de lach, want heimelijk zouden ze allemaal wel bij Aphrodite willen liggen.
Alleen Poseidon lachte niet. Hij drong er bij Hephaistos op aan het stel los te laten en beloofde tevens ervoor te zorgen dat Ares een passende boete zou betalen aan hem.
Hephaistos antwoordde hem: “Als ik hem loslaat, gaat hij er meteen vandoor, die betaalt echt niet. Ik ken mijn broer.”
Poseidon beloofde toen dat, indien Ares niet zou betalen, hijzelf dat wel zou doen. Hij zou er borg voor staan.
Tenslotte werden ze bevrijd uit hun boeien. Aphrodite vertrok naar Paphos voor een of ander schoonheidskuurtje en Ares ging er inderdaad als een haas vandoor, ver weg richting Thracië.
Ik denk dat Poseidon uiteindelijk toch heeft moeten dokken. Ares en Aphrodite zijn trouwens nog steeds een stel.
Dit is toch een verhaal waar iedereen van smult. Een verhaal van alle tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten