Niet veel
later dan Eumaios kwam ik het hof van mijn paleis binnen. Het zag er allemaal
nog net zo uit als vroeger. Niets was er veranderd, behalve dan dat het vol zat
met luidruchtige vrijers.
Ik ging zitten bij de deurpost en wachtte af wat er zou gebeuren. Eumaios kwam naar me toe met een stuk brood en een stuk vlees. Hij moest me van Telemachos zeggen, dat ik bij alle vrijers langs moest gaan om te bedelen. Zo kon ik de goeden van de kwaden onderscheiden. Niet dat het enig verschil zou maken, ik zou me tenslotte toch op allen moeten wreken. In ieder geval kreeg ik zo een beter beeld van wie de meest verachtelijke onder hen was. Dat had ik echter al snel door. Antinoös was de ergste. Ieder gaf iets, maar dit misbaksel weigerde en begon me te beschimpen. Hij smeet zelfs een voetenbankje naar mijn schouder.
Mijn bloed kookte. Ik, als bedelaar in mijn eigen huis, moest toezien hoe het eten van mijn tafel mij onthouden werd. Het was echter nog niet het moment om in actie te komen. Nu nog niet. Maar dat zal niet lang meer duren, reken maar.
Ik ging zitten bij de deurpost en wachtte af wat er zou gebeuren. Eumaios kwam naar me toe met een stuk brood en een stuk vlees. Hij moest me van Telemachos zeggen, dat ik bij alle vrijers langs moest gaan om te bedelen. Zo kon ik de goeden van de kwaden onderscheiden. Niet dat het enig verschil zou maken, ik zou me tenslotte toch op allen moeten wreken. In ieder geval kreeg ik zo een beter beeld van wie de meest verachtelijke onder hen was. Dat had ik echter al snel door. Antinoös was de ergste. Ieder gaf iets, maar dit misbaksel weigerde en begon me te beschimpen. Hij smeet zelfs een voetenbankje naar mijn schouder.
Mijn bloed kookte. Ik, als bedelaar in mijn eigen huis, moest toezien hoe het eten van mijn tafel mij onthouden werd. Het was echter nog niet het moment om in actie te komen. Nu nog niet. Maar dat zal niet lang meer duren, reken maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten