De soortnaam 'helenium' is afgeleid van Helena. Men vertelt dat de plant ontsproot aan de tranen van Helena, de vrouw van Menelaos, wier schaking door Paris de oorzaak was van de Trojaanse Oorlog. De geslachtsnaam 'Inula' is weer een verbastering van Helena.
De klassieke schrijvers waren al op de hoogte van de werking van de Alant, Plinius de Oudere en Dioscorides beschrijven haar. Zelfs de Romeinse dichters waren bekend met de plant en wijdde enkele regels aan haar, Horatius, in de 'Achtste Satire' verhaalt hoe Fundanius geleerd werd een saus te maken door de bittere wortel van de Alant erin te koken en hoe de Romeinen nadat ze zwaar getafeld hadden graag wat aan de Alantswortel knabbelde. De plant heeft heel wat verschillende namen gehad en in de loop van de geschiedenis, Vegetius Renatus noemde de Alant in het begin van de 5de eeuw, 'Inula campana', en St. Isidorus uit het begin van de 8ste eeuw noemde het kruid 'Inula'. In de Middeleeuwen luidde de naam van de plant 'Enula' en ze werd vaak medisch toegepast. Het kruid werd veel genoemd in Angelsaksische geschriften voor de komst van de Normandiërs. Werd vroeger ook wel gebruikt bij de behandeling van tuberculose.
Als hij gedragen wordt, trekt de Alant liefde aan. Men kan wat van de bloemblaadjes in een roze sachet naaien. Het wordt ook gedragen ter bescherming. Als het kruid op wat vuur wordt gesmeuld, helpt het bij het versterken van de psychische krachten.
Andere talen
-
E: Elecampane
-
F: Grande Aunee
-
D: Alant
E: Elecampane
F: Grande Aunee
D: Alant
Volksnamen
-
Alantswortel
-
Galant
-
Odinskop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten