BIJ ALKINOOS EN ARETE

David Claudon

Ik liep door de zaal recht op de koningin af. Niemand merkte mij op. Ze waren allemaal druk bezig een dronk te wijden aan Hermes.
Toen ik bij koningin Arete gekomen was, knielde ik voor haar neer en smeekte ik haar mij te helpen terugkeren naar mijn vaderland. Daarna ging ik gelijk een zwerfhond zitten bij het haardvuur.
Wat zouden ze gaan doen? Me wegsturen?
De stilte die gevallen was, werd verbroken door een oude man. Hij drong er bij koning Alkinoös op aan mij, zoals de wetten van Zeus gebieden, gastvrij te ontvangen. Ik werd uitgenodigd aan tafel en mocht eten en drinken zoveel ik wilde.
Toen iedereen niet veel later naar huis was gegaan, bleef ik alleen achter bij het koningspaar. Koningin Arete nam het woord. Ze vroeg me wie ik was, waar ik vandaan kwam en hoe ik aan deze kleren kwam.
Ik vertelde haar dat ik een zwerver was, een van de ongelukkigste mensen op aarde. Hierheen gekomen vanaf Ogygia, het eiland van Kalypso, waar ik zeven jaar had moeten doorbrengen voor ze me liet gaan op een zelf getimmerd vlot. Ik vertelde dat ik veel ellende had moeten ondergaan en dat een storm, mij toegezonden door de aardschudder Poseidon, mij op het eiland Scheria had doen aanspoelen bij de monding van een rivier waar ik niet veel later door hun dochter werd gevonden. Zij had mij geholpen en de kleding gegeven die ik droeg.
Nadat ik dit verteld had begon Alkinoös direct te mopperen dat zijn dochter nalatig was geweest en me niet, zoals het hoorde, meteen meegenomen had naar hun paleis.
Ik verdedigde het meisje door te zeggen dat ik dat zelf niet had gewild om haar niet in verlegenheid te brengen en tevens omdat ik wist dat mensen van nature wantrouwig en lichtgeraakt waren.
Er verscheen een glimlach op het gezicht van Alkinoös. Hij zei, dat bij hem gematigdheid boven alles ging. Hij wenste zo’n man als ik als schoonzoon. Maar hij zou me nooit tegen mijn zin hier willen houden. Daarom zou hij mij helpen terugkeren naar mijn Ithaka.
Morgen zal er overlegd worden hoe ze dat aan gaan pakken. Moge Zeus hen genadig zijn. Ik ga naar huis.
Ik lig nu in het zachte, warme bed dat ze voor me gereed hebben gemaakt. Nog even, dan ben ik thuis.