Een tijdlang bleef
ik twijfelen. Ondertussen bekroop mij steeds meer het gevoel dat ik haar
gebruikte. Was ik zo’n man die een vrouw gebruikte? Wilde ik zo’n man zijn die
een vrouw gebruikte?
Het antwoord was:
nee, dat wilde ik niet.
Maar hoe vertel je
iemand die van je houdt dat je niet van haar houdt?
Hoe moest ik haar
vertellen dat ik haar liefde niet beantwoordde, niet kon beantwoorden? Welke
woorden moest ik gebruiken om haar geen pijn te doen?
Wanneer is het
daarvoor het juiste tijdstip?
Hoe zou ze reageren
als ik het haar vertelde?
Ik kon er ook voor
kiezen haar te zeggen dat ik een tijdje weg zou zijn en er gewoon van door gaan.
Op den duur zou ze wel begrijpen dat het voorbij was. Zou dat laf zijn?
Beslist.
Nee, ik moest het
haar zeker gaan vertellen, ze behoorde gewoon de waarheid te horen. Ze
verdiende het niet om aan het lijntje gehouden te worden met loze beloftes
zodat ze hoop zou houden op iets wat nooit meer zou gaan gebeuren. Ik moest
duidelijk zijn.
In ieder geval
liet ik heimelijk de schepen in gereedheid brengen, zodat we meteen konden
vertrekken indien het uit de hand mocht lopen.
The Meeting of Dido and Aeneas by Nathaniel Dance Holland
Koningin Dido had
ons in haar stad verwelkomd. Ze zette ons een maaltijd voor en liet tevens voedsel
brengen naar de mannen die nog bij de schepen waren.
We mochten blijven
zo lang we wilden.
Ze was een leuke,
intelligente vrouw. Een vrouw die beslist een goede echtgenote en moeder zou
zijn. Een vrouw waar een man beslist veel van zou kunnen gaan houden.
Zou ik van haar
kunnen gaan houden? En wat als ik van haar ga houden en haar ook moet
verliezen? Kan ik mezelf die pijn van dat verlies opnieuw aandoen? Durf ik nog
wel van iemand te gaan houden?
En wat als ik met
haar trouw en met haar kinderen krijg? De zoon die uit dat huwelijk voortkomt
zal eens over deze stad regeren. En hoe moet het dan met Askanios? Hij is niet
haar zoon, hij zal nooit over een rijk regeren als ik hier blijf. Nu zit hij
wel op haar schoot, maar als ze eigen kinderen heeft, is er voor hem geen
plaats meer. Wil ik dat mijn zoon aandoen? Al deze vragen spookten in mijn gedachten.
Maar aan de andere
kant verlangde ik ondertussen wel naar een vrouw die mij lief zou kunnen
hebben. Als je als man lang alleen bent, krijg je ook zo je behoeftes. Zeker
als je die kans geboden wordt.
En die kans deed
zich voor toen het op een middag tijdens een jachtpartij plotseling ging hagelen.
Samen waren we een grot binnen gegaan om te schuilen. Dido was nat, haar
kleding doorschijnend. Ik kon me niet meer inhouden. Ik vergreep me aan haar.
Was het liefde of was het lust? Ik vroeg me af wat het precies was. Wilde ik
dat nu wel of niet?
Ik werd verscheurd
door emoties en angsten. Wat wilde ik eigenlijk?
Gaspard Dughet en Carlo Maratta - Landschap met Dido en Aeneas
Het gebeurde op
een dag dat we aan het jagen waren. Plotseling werd de zon bedekt door donkere
wolken en brak er een hevig noodweer los, regen en hagel.
Samen zochten we een schuilplaats in een grot. Ik was nat geworden en ik had het koud. Hij sloeg zijn armen om me
heen om me te verwarmen. En plotseling zoende hij me. Een zoen die een
eeuwigheid leek te duren. Een zoen die alle kou veranderde in warmte. En van
die zoen kwam meer. Buiten regende het, maar binnen in die grot kwam een
vloedgolf van emoties over mij heen. Ik wist niet dat liefde zo onstuimig kon
zijn. Zo had ik het nog nooit beleefd, zo had ik het nog nooit gevoeld. Ik wist
niet wat me overkwam. Op mijn tintelende lippen de smaak van liefde. Ik was zo gelukkig.
Aeneas vertelt aan Dido - Baron Pierre-Narcisse Guerin
Mij kwam ter ore dat
er een aantal schepen op het strand lagen met vluchtelingen uit de verwoeste
stad Troje. Ik besloot ze tegemoet te treden en ze een hartelijk welkom te
heten. Ik zou ze helpen zo veel ik kon. Immers, ik wist maar al te goed hoe het
was om een vluchteling te zijn.
Zo leerde ik
Aineias kennen. Een aantrekkelijke man, groot, gespierd en met ongelooflijk
mooie blauwe ogen. Ogen om in te verdrinken en daarboven wenkbrauwen als
bruggen. Zijn stem, zo krachtig en mannelijk en zijn woorden zo edel en beschaafd.
Een knappe, intelligente man, dat was mijn eerste indruk van hem.
Ik nodigde hem uit
in mijn paleis en liet een tafel voor hem dekken. Daar vertelde hij mij zijn
verhalen over de slag om Troje en zijn vlucht hier naartoe.
We bleken veel
gemeen te hebben. Ook hij had zijn partner verloren, ook hij was een
vluchteling. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden en zoog zijn woorden in mij
op. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Mijn hart ging steeds sneller slaan, mijn
bloed steeds sneller stromen en mijn handen gingen trillen.
Aan zo een
goddelijke man kan ik geen weerstand bieden.
Bovendien was een
verbond met deze Trojanen heel gunstig voor ons. We zijn omgeven door allerlei
vijanden en vanuit Tyrus dreigt mijn broer Pygmalion ons met oorlog. Als zij
zich hier vestigen zijn wij sterker, machtiger. Een bijkomstig voordeel.
Oh, wat was hij
leuk en lief en…
En ik had geen
flauw idee of hij ook iets in mij zag. Ik had ook geen flauw idee wat ik moest
doen. Ik zou hem willen verleiden, maar wist totaal niet hoe ik het aan moest
pakken. Als ik een gesprek met hem begon, bleven mijn woorden steken.
Overdag ging ik
met hem jagen, ’s avonds hing ik aan zijn lippen terwijl hij zijn verhalen
vertelde. Lippen die ik zo graag op de mijne zou willen voelen.
Always and forever is forever young Your shadow on the pavement The dark side of the sun Gotta dream the dream all over And sleep here tight You don't wanna sing the blues In black and white And it's hope that spring's eternal for everyone If it ain't broken break it or the damage done Trying to love somebody Just wanna love somebody right now There's just no pleasing me Trying to love somebody Just want to love somebody right now Baby lay your love on me Violet in the rainbow just melt away here's not enough minutes in the hour Or hours in the day The song played in a circle that never skips a beat The stranger in a country that I have yet to meet And it's hope that springs eternal for everyone Got a lifetime in a second oh the damage done Trying to love somebody Just wanna love somebody right now Guess there's just no pleasing me I want to love somebody Just want to love somebody right now Baby lay your love on me It'll come in your sweet time, Lord I just gotta let you in The blind leading the blind, Lord Getting underneath your skin I can feel you in the silence Saying let forever be Love, only love, will set you free I wanna love somebody Wanna love somebody right now There's just no pleasing me I wanna love somebody Just wanna love somebody right now Lay lay, lay your love on me It'll come in your sweet time, Lord I just gotta let you in The blind leading the blind, Lord Getting underneath your skin I can feel you in the silence Saying let forever be Love, only love, will set you free
Mijn naam is
Elyssa, maar tegenwoordig noemt men mij Dido.
Ik ben afkomstig
uit Tyrus, een stad in Phoenicië.
Ooit heb ik een
man liefgehad, ik ben met hem getrouwd geweest. Maar de liefde tussen ons mocht
niet lang duren.
Mijn geliefde, Sychaeus,
was een rijk man. Mijn broer, Pygmalion, was verblind door afgunst en heeft hem
vermoord. Lange tijd heeft hij die misdaad voor mij verborgen kunnen houden.
Maar op een nacht verscheen de schim van mijn overleden lief aan mij. Hij heeft
mij verteld wat er was gebeurd. Hij ried mij aan snel te vluchten en wees me
een goudschat die ik mee moest nemen.
Met een aantal
volgelingen ben ik op toevallig gereedstaande schepen gevlucht naar Byrsa aan
de Libysche kust. Daar kregen wij een teken van de goddelijke Hera. We vonden
in de aarde de kop van een krijgspaard. Hier moesten wij dus blijven. De
plaatselijke vorst stond ons toe een lap grond in gebruik te nemen zo groot als
een ossenhuid kon omspannen. Een ossenhuid is niet zo groot, maar als je er
hele dunne reepjes van snijdt, kun je er een flink terrein mee omspannen.
Zo kregen wij een
groot stuk grond tot onze beschikking en daar hebben wij een nieuwe stad op
gebouwd, Kart Hadašt, ofwel Carthago.
Ik heb maar één
man liefgehad, mijn Sychaeus. Lang heb ik om hem gerouwd, de liefde vermeden en
huwelijksaanzoeken afgewezen. Maar een vrouw is niet voorbestemd om alleen te
zijn. Een vrouw heeft een man nodig. En vroeg of laat ook kinderen. Een vrouw
heeft ook gezelschap nodig, intimiteit, passie, liefde. En dat alles miste ik
de laatste tijd best wel.
Ik ben een sterke
vrouw, heerseres over deze nieuwe stad, maar eigenlijk sta ik overal alleen
voor. Het wordt tijd dat ik een partner krijg, opnieuw lief kan hebben.
If I laid down my love to come to your defense Would you worry for me with a pain in your chest Could I rely on your faith to be strong To picked me back up and to push me along Tell me You'll be there in my hour of need You won't turn me away Help me out of the life I lead Remember the promise you made Remember the promise you made If I gave you my soul for a piece of your mind Would you carry me with you to the far edge of time Could you understand if you found me untrue Would we become one or divided in two Please tell me You'll be there in my hour of need You won't turn me away Help me out of the life I lead Remember the promise you made Remember the promise you made Could I rely on your faith to be strong To pick me back up and to push me along Please tell me You'll be there in my hour of need You won't turn me away Help me out of the life I lead Remember the promise you made Remember the promise you made Remember the promise you made Remember the promise you made
Mijn vader stelde
me gerust. Zijn plannen waren niet veranderd. Mijn zoon en zijn nageslacht
zullen een groot rijk stichten. Maar eerst zou hij van de gastvrijheid van
koningin Dido moeten gaan genieten in Carthago. Daar zou hij tot rust moeten
komen van al zijn ontberingen.
Om te voorkomen
dat de bevolking daar hem niet vijandig gezind zou zijn, zond hij Hermes
daarheen om hen te vertellen dat ze hem moesten komen verwelkomen. Alles zou
goed komen.
Na deze woorden
ging ik naar mijn zoon toe om hem gerust te stellen en hem te vertellen dat de vermiste schepen al aangekomen waren en dat hij
richting Carthago moest gaan. Daar zou hij verwelkomd worden door koningin
Dido.
Maar ergens
vertrouw ik dat volk daar niet echt. Hera heeft daar behoorlijk wat macht over.
En die Hera zit vol listen. Maar als koningin Dido nu eens verliefd zou worden
op Aineias, dan hoeft hij van haar geen kwaad te vrezen. Dan is hij veilig. En
iemand verliefd laten worden, is toevallig mijn ding. Ik ben immers de godin
van de liefde.
Vader Zeus, dit is
toch niet de bedoeling? Mijn moederhart breekt als ik mijn zoon daar zo
dieptreurig op de kust van het Libysche rijk zie zitten. U had toch beloofd dat
hij veilig uit Troje weg kon komen om ergens anders een nieuw rijk te stichten?
Bent u van gedachten veranderd? Maak alstublieft een eind aan zijn leed. Hij
heeft al genoeg te verduren gehad. Wat zijn uw plannen met hem?
Promissio
autem,
redemptiónem
Hoc tempore pro libero
somniantis;
Evigilans,
Frangitur amor
audeamus
simul
Nos Innitetur super contritione
Salutem, remissiónem
Expecta Orbis
Acceperimus,
Salvandum nos,
Cordis nostri invicem uniunt
Qui mortuus fuerit apud vos
Miles sequitur viam vestram,
Nos sustinere, nisi ipsa nos
Usque ad supremum spiritum adnectimus
Ubicumque igitur ex parte materiae non
Amore ardens Gaia!
Filippo Falciatore - Aeneas hunting stags on the coast of Libya
Vanaf die rots had
ik ook een goed uitzicht over het land. Ik zag een drietal herten en daarachter
nog een grote kudde. Ik schoot er zeven, één voor ieder schip.
Nadat we hiermee
onze honger hadden gestild sprak ik mijn mannen toe. Ik probeerde mijn pijn en wanhoop
te verbergen. Ik sprak hen moed in. Ik troostte hen. Dat is mijn taak als hun
leider. Ik moet sterk zijn.
I can feel it grow, starting like a little storm. Itching in my toes, but its will to take over. Aint quite that small, I can feel it grow. I can hear it moan, I can hear its bitter cries. In my veins it crawls, underneath my tongue it hides. Im in control. An error in my genesis. The reason why I started this. Where did we go wrong. Dont you know. In the end youre no stronger of hand. You are no stronger of heart. Dont you know in the end, well be tragically torn apart. If we cant control the storm. Does it get to you? Fury in your fingertips, does it get you too? Turning hands to angry fists, in ragefull bliss. Oh does it get to you? Crying all your lullabies. Do you lick your wounds. Wondering how we could try to stop this useless fight. An error in my genesis. The reason why I started this. Where did we go wrong. Dont you know. In the end youre no stronger of hand. You are no stronger of heart. Dont you know in the end, well be tragically torn apart. If we cant control the storm. An error in my genesis. The reason why I started this. Where did we go wrong. Dont you know. In the end youre no stronger of hand. You are no stronger of heart. Dont you know in the end, well be tragically torn apart. If we cant control the storm.
Nadat de vlammen
van de brandstapel waren gedoofd en het gebeente van mijn vader was toevertrouwd aan
de Sikelische aarde, gingen wij weer scheep en wilden wij onze reis om Sikelia
heen vervolgen.
Opnieuw trof ons
rampspoed. Een hevige storm brak los en de zee dreigde ons allen te verzwelgen.
We roeiden uit alle macht, maar konden niet voorkomen dat we steeds verder de
zee op dreven. Ik verloor het contact met de andere schepen. De golven waren zo
hoog dat ik ze niet meer kon zien.
Toen de storm
ging liggen en de zee bedaarde zag ik dat er nog slechts zeven schepen van mijn
vloot over waren. Waar was de rest? Ik zag ze nergens. Wel zag ik in de verte
een kustlijn.
Vermoeid van het
roeien zochten wij een plaats om aan land te gaan.
Eenmaal op het
strand maakten wij gelijk een vuur om eten te bereiden en het doorweekte lijf
te verwarmen en op te laten drogen.
Ik beklom een hoge
rots om een goed uitzicht te hebben over de zee. Ik hoopte dat ik ergens op het
water de overige schepen kon ontdekken. Helaas, ik hoopte tevergeefs.
Ach, wat is hoop?
Bleef dat niet als enige achter in het vat dat de nieuwsgierige Pandora opende
waardoor ze vele plagen liet ontsnappen om zo de mensheid te tergen? Ja, ze
sloot het net op tijd weer af voordat de hoop kon ontsnappen. En dat is maar
goed ook, want er is immers geen plaag zo erg als hoop op iets wat toch niet
gaat gebeuren.
