Oude vijand

Toen het morgen werd, en de wolken verjaagd werden door de rozevingerige Eoos, stormde een in lompen geklede magere man op ons af. Op enige afstand van ons bleef hij verschrikt staan. Hij keek naar ons alsof we het grootste gevaar waren dat hij ooit had meegemaakt. En wij keken naar hem en zagen zijn lange baard en haardos, vol klitten en ernstig vervuild. Toen raapte hij schijnbaar al zijn moed bij elkaar en liep op ons af. Vlak voor mij zeeg hij door zijn knieën en smeekte hij ons hem mee te nemen ver weg van dit eiland, of anders te doden, want hij wenste liever gedood te worden door een mensenhand dan te worden verslonden door een Cycloop.

Wij vroegen hem wie hij was en waar hij vandaan kwam. Het bleek een Achaeër te zijn die tegen ons had gevochten in de oorlog. Een vijand van weleer.

Zijn naam was Achaimenides, zoon van Adamastos, afkomstig van Ithaka. Hij was met Odysseus meegekomen naar Troje om ons te bestoken. Na de vernietiging van onze stad waren ze met hun vloot hier op dit eiland terechtgekomen. Hij was met Odysseus meegegaan naar de grot van de Cycloop Polyphemos. Daar werden ze enige tijd gevangen gehouden en dreigden ze één voor één opgeschrokt te worden door het eenogige monster. Nadat Odysseus deze met wijn bedwelmd had en zijn ene oog uitgestoken had, konden ze uit de grot ontsnappen. Maar hun haast om van het eiland af te komen was zo groot, dat ze hem achterlieten. Zich schuilhoudende voor de Cyclopen en zijn honger stillend met kruiden en bessen had hij al die tijd kunnen overleven.

In zijn ogen waren Cyclopen een groter gevaar dan menselijke vijanden, de Trojanen waartegen hij misdaden had begaan en die hem als straf daarvoor zouden kunnen doden.

Maar hij is ook een mens, we kunnen hem hier niet achterlaten. Deze armzalige smekeling verdient een tweede kans. Vergeving is beter dan wraak.