Twijfel

The Meeting of Dido and Aeneas by Nathaniel Dance Holland

Koningin Dido had ons in haar stad verwelkomd. Ze zette ons een maaltijd voor en liet tevens voedsel brengen naar de mannen die nog bij de schepen waren.

We mochten blijven zo lang we wilden.

Ze was een leuke, intelligente vrouw. Een vrouw die beslist een goede echtgenote en moeder zou zijn. Een vrouw waar een man beslist veel van zou kunnen gaan houden.

Zou ik van haar kunnen gaan houden? En wat als ik van haar ga houden en haar ook moet verliezen? Kan ik mezelf die pijn van dat verlies opnieuw aandoen? Durf ik nog wel van iemand te gaan houden?

En wat als ik met haar trouw en met haar kinderen krijg? De zoon die uit dat huwelijk voortkomt zal eens over deze stad regeren. En hoe moet het dan met Askanios? Hij is niet haar zoon, hij zal nooit over een rijk regeren als ik hier blijf. Nu zit hij wel op haar schoot, maar als ze eigen kinderen heeft, is er voor hem geen plaats meer. Wil ik dat mijn zoon aandoen?
Al deze vragen spookten in mijn gedachten.

Maar aan de andere kant verlangde ik ondertussen wel naar een vrouw die mij lief zou kunnen hebben. Als je als man lang alleen bent, krijg je ook zo je behoeftes. Zeker als je die kans geboden wordt.

En die kans deed zich voor toen het op een middag tijdens een jachtpartij plotseling ging hagelen. Samen waren we een grot binnen gegaan om te schuilen. Dido was nat, haar kleding doorschijnend. Ik kon me niet meer inhouden. Ik vergreep me aan haar. Was het liefde of was het lust? Ik vroeg me af wat het precies was. Wilde ik dat nu wel of niet?

Ik werd verscheurd door emoties en angsten. Wat wilde ik eigenlijk?