Wat vooraf ging:

 

Aeneas fleeing Troy by Pompeo Batoni

Mijn moeder, de godin Aphrodite,  maakte me wakker en vertelde dat de Achaeërs Troje reeds binnengedrongen waren. Ze drong erop aan dat we moesten vluchten. 
Mijn vader, Anchises, wilde niet mee. De dwarse oude man wilde Troje niet verlaten. Hij wenste daar te sterven waar hij had geleefd en nergens anders.
Dan zat er voor mij niets anders op dan hier te blijven en de stad te verdedigen.

Mijn vrouw Kreousa smeekte ons om toch te vluchten. Hier zouden we zeker sterven. Tegen deze overmacht van Achaeërs konden we niet op.
Ze had gelijk; we konden beter vluchten. Ik moest mijn oude vader dragen, hij was niet meer zo goed ter been. Onze zoon, Askanios, had ik aan de hand. Achter me rende Kreousa. Zij droeg het Palladion. Dat had zo lang veilig tegen diefstal bij ons in huis gestaan. Na de diefstal van een replica was het niet langer verantwoord het kostbare beeld open en bloot in de tempel te laten staan. Het was vervangen door een van de vele houten replica's. 
Samen met nog een groep andere Trojanen vluchtten we naar de tunnels om de stad veilig te kunnen verlaten. 

Ergens in het gedrang raakte ik Kreousa kwijt. Ik kon haar nergens meer vinden.

We vluchtten naar het Idagebergte. Daar zou niemand ons kunnen vinden. Ondertussen zocht ik overal naar mijn vrouw. Ik riep haar naam, maar ik kreeg geen respons. 

Ik maak me zorgen. Zou ze, zou ze……Nee, niet aan denken. Het is donker. Morgen als het licht is zal ik haar wel vinden.

KREEEEEEEEEEOUUUUUUUSAAAAAAAAAAAAAAAA.