DEMODOKOS ZINGT

Jan Styka - Demodokos bezingt de Trojaanse Oorlog

De grote Demodokos kwam de zaal binnen. Hij werd naar een met zilver beslagen stoel geleid midden tussen de aanwezigen. Vervolgens werd hem gezegd waar de lier zich bevond, zodat hij die zo kon pakken wanneer hij begon. Demodokos bleek namelijk blind te zijn. De goden hebben hem de ene gave gegeven en de andere ontnomen.
Zodra Demodokos de lier in zijn handen nam werd het muisstil in de zaal. Hij bespeelde eerst enkele snaren en begon toen te zingen. Een lied over Agamemnon die zich heimelijk verheugde over een twist tussen Achilleus en mij. Een lied over mijn dode vrienden en over het korte lontje dat ik destijds had. De tranen liepen over mijn wangen. Niet alleen uit verdriet om mijn dode strijdmakkers, maar ook uit schaamte. Ik trok de purperen mantel die ik droeg over mijn hoofd zodat niemand mijn tranen kon zien.
Toen de zanger pauzeerde, droogde ik snel mijn tranen af en trok ik de mantel weer omlaag.
Na aanmoedigingen van de aanwezigen, hervatte de minstreel zijn zang. De mensen hier genoten blijkbaar van die liederen over de oorlog tegen Troje.
Weer kwamen de tranen en weer trok ik mijn mantel over mijn hoofd, hopende dat niemand het zou merken. Maar koning Alkinoös had het toch in de gaten. Hij zat immers naast me. Hij stelde voor dat we allemaal naar de sportvelden zouden gaan om allerlei spelen te gaan doen. Dan zou ik thuis kunnen vertellen hoe zeer ze hier uitblonken in tal van sporten.
Gelukkig was iedereen meteen enthousiast. Velen gaven zich op voor de wedstrijden.
Ik ben benieuwd hoe ze presteren. Ik zal het zo meteen zien.