De hele nacht
hadden we flink door kunnen varen met de wind in de zeilen. De volgende dag al
kwamen we aan in het zanderige Pylos. Daar was juist een grote groep Pyliërs
bijeen om te offeren aan Poseidon. Athena, nog steeds in de gedaante van Mentor,
spoorde me aan om meteen naar Nestor toe te gaan. Ik moest niet bang zijn dat ik
de juiste woorden niet zou kunnen vinden om hem aan te spreken, ik moest wat
meer zelfvertrouwen hebben. Volgens haar kon ik dat best.
We werden meteen door Peisistratos, de zoon van Nestor, uitgenodigd om de maaltijd te gebruiken. Nadat we gegeten hadden nam Nestor het woord. Hij vroeg me wie ik was, waar ik vandaan kwam en wat mijn doel was.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar en antwoordde hem naar waarheid dat ik, Telemachos, zoon van Odysseus, op zoek was naar iemand die mij wat kon vertellen over mijn vader. Ik vertelde hem dat hij nog steeds niet thuis gekomen was en dat niemand met zekerheid kon zeggen of hij dood of nog levend was.
Nestor vertelde me hoe hij zich mijn vader herinnerde tijdens de bloedige strijd om Troje gedurende negen lange jaren. Hij vertelde in het kort wat tijdens de oorlog zoal gebeurd was, over de vele gesneuvelden, waaronder een van zijn eigen zonen, Antilochos, de terugkeer van sommigen en het noodlot dat anderen, zoals Agamemnon, trof. Maar van mijn vader wist hij niets. Wel had hij vernomen over het wangedrag van de vrijers in mijn huis en hij hoopte dat mijn vader terug zou komen om zich te wreken op die nietsnutten. Tevens hoopte hij dat Athena mij net zo zou bijstaan als ze dat had gedaan bij mijn vader voor Troje, want dan zouden die vrijers wel wat anders aan hun hoofd hebben dan een huwelijk met mijn moeder.
Ik zei tegen Nestor dat ik daar helemaal niet meer op durfde te hopen. Meteen kreeg ik een por in mijn zij van Mentor, Athena dus. Ik besloot over iets anders te praten en vroeg naar wat er gebeurd was met Agamemnon en Menelaos. Ik kreeg te horen hoe Agamemnon bij thuiskomst was vermoord door zijn vrouw Klytaimnestra en haar minnaar, zijn neef Aigisthos. En Menelaos was met zijn schepen in een storm terechtgekomen en had noodgedwongen een aantal jaren in Egypte moeten verblijven voordat hij naar Sparta terug kon gaan.
Tenslotte raadde hij me aan, net als Athena eerder had gedaan, naar Sparta, naar Menelaos te gaan. Die was immers lang op zee gebleven en het laatst van allen thuisgekomen. Wellicht wist die meer.
Toen werd het nacht en Athena stelde voor naar het schip terug te keren om te slapen. Maar Nestor liet me niet gaan, hij stond erop dat we in het paleis zouden overnachten. Athena echter verontschuldigde zich. Ze zei dat ze terug moest naar het schip om nog het een en ander te doen. En meteen in een flits, zoals een vogel in de lucht, was ze weg. Iedereen was verwonderd en iedereen begreep dat ik werd bijgestaan door Athena.
We werden meteen door Peisistratos, de zoon van Nestor, uitgenodigd om de maaltijd te gebruiken. Nadat we gegeten hadden nam Nestor het woord. Hij vroeg me wie ik was, waar ik vandaan kwam en wat mijn doel was.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar en antwoordde hem naar waarheid dat ik, Telemachos, zoon van Odysseus, op zoek was naar iemand die mij wat kon vertellen over mijn vader. Ik vertelde hem dat hij nog steeds niet thuis gekomen was en dat niemand met zekerheid kon zeggen of hij dood of nog levend was.
Nestor vertelde me hoe hij zich mijn vader herinnerde tijdens de bloedige strijd om Troje gedurende negen lange jaren. Hij vertelde in het kort wat tijdens de oorlog zoal gebeurd was, over de vele gesneuvelden, waaronder een van zijn eigen zonen, Antilochos, de terugkeer van sommigen en het noodlot dat anderen, zoals Agamemnon, trof. Maar van mijn vader wist hij niets. Wel had hij vernomen over het wangedrag van de vrijers in mijn huis en hij hoopte dat mijn vader terug zou komen om zich te wreken op die nietsnutten. Tevens hoopte hij dat Athena mij net zo zou bijstaan als ze dat had gedaan bij mijn vader voor Troje, want dan zouden die vrijers wel wat anders aan hun hoofd hebben dan een huwelijk met mijn moeder.
Ik zei tegen Nestor dat ik daar helemaal niet meer op durfde te hopen. Meteen kreeg ik een por in mijn zij van Mentor, Athena dus. Ik besloot over iets anders te praten en vroeg naar wat er gebeurd was met Agamemnon en Menelaos. Ik kreeg te horen hoe Agamemnon bij thuiskomst was vermoord door zijn vrouw Klytaimnestra en haar minnaar, zijn neef Aigisthos. En Menelaos was met zijn schepen in een storm terechtgekomen en had noodgedwongen een aantal jaren in Egypte moeten verblijven voordat hij naar Sparta terug kon gaan.
Tenslotte raadde hij me aan, net als Athena eerder had gedaan, naar Sparta, naar Menelaos te gaan. Die was immers lang op zee gebleven en het laatst van allen thuisgekomen. Wellicht wist die meer.
Toen werd het nacht en Athena stelde voor naar het schip terug te keren om te slapen. Maar Nestor liet me niet gaan, hij stond erop dat we in het paleis zouden overnachten. Athena echter verontschuldigde zich. Ze zei dat ze terug moest naar het schip om nog het een en ander te doen. En meteen in een flits, zoals een vogel in de lucht, was ze weg. Iedereen was verwonderd en iedereen begreep dat ik werd bijgestaan door Athena.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten