NAAR HUIS

Vanmorgen vroeg werden alle geschenken naar het schip gebracht. Daarna gingen we naar het paleis van Alkinoös voor de maaltijd. We offerden een rund aan Zeus, smulden van de maaltijd en luisterden naar een nieuw lied van Demodokos.
Ik was er niet zo met mijn aandacht bij. Mijn blik was steeds gericht op Helios. De zon kon voor mij niet snel genoeg ondergaan, want dan immers zou ik naar huis vertrekken.
Eindelijk was het zo ver. We wensten elkaar veel zegen en voorspoed, plengden wijn en smeekten Zeus om mij veilig naar mijn vaderland te brengen. Nog een laatste vaarwel en ik vertrok op het snelle schip.
Het was een heel bijzonder schip. Het had geen stuurman of roer aan boord, de schepen wisten vanzelf waarheen ze moesten gaan als de coördinaten ingevoerd waren en ze op autopilot zouden overschakelen. De bemanning zou ook zonder vermoeid te raken de reis heen en terug binnen een nacht kunnen volbrengen. En het schip zou snel gaan. Zo snel dat zelfs de snelste vogel, de valk, de vaart niet zou kunnen bijhouden.
Ik moest alles maar aan de Phaiaken overlaten en zelf rustig gaan slapen, dan was ik thuis voor ik het wist. Op het achterdek lagen al een matras en een laken.
Ik ga nu slapen. Als ik wakker word, ben ik thuis op Ithaka.